Cemal Süreya'nın bir şiiri ile başlamak istedim yazıma...

bir kadını ortadan ikiye böl…

yarısı annedir,

yarısı çocuk,

yarısı sevgili

yarısı aşk...

duyanlar bunu bilmez,

görenler anlamaz bunu!

yarısı rivayettir,

yarısı gece...

Bir kadın olarak gelmişsen dünyaya doğduğun günden itibaren hissedersin kadın olmanın yükünü omuzlarında!

Diyelim bir abin vardır koşturur evin içinde orada oraya, top oynar ve dağıtır her yeri!

Annen seslenir yan odadan "oğlum vazoları kıracaksın, dikkat et! ", "Ah aslan oğlum benim koç maşallah koç" gibi bazı hayvan isimleriyle yere göğe sığdıramaz oğlunu!

Ama sen başlamaya gör koşturmaya ; gelir hemen yanına "Aaa ne ayıp birde kız olacaksın" diye başlar cümleleri!

Kim bilir bunları duyduğunda belki de henüz 5 yaşındasındır!

Ama işlenir hafızana yavaş yavaş  'kızlar koşturamaz demek ki!' Bakarsın abininde iki kolu, bacağı var seninde! Sorarsın kendine peki neden benim koşturmam yasak?

Ama bilirsin ki sorgulamak yasak!

Sorgulamaya başladığın anda;

'Sus bakayım, kız kısmı yerli yersiz konuşmaz' lafını duyar, susturulursun hemen daha orada! Korkutularak bastırılır özgür fikirlerin! Söyleyemezsin!

Dışarıya çıkmak istersin ama sormaya bile gerek duymazsın! Çünkü artık öğrenmişsindir akşam vakti kız kısmı dışarıya çıkmaz ne de olsa!

Kız kısmı yüksek sesle konuşmaz

Kız kısmı kahkaha atmaz. Ne ayıp!

Kız kısmının okumasına gerek yoktur...

Kız kısmı, kız kısmı!

Uzar gider cümleler...

Peki ne yapar bu kız kısmı?

Abisi gibi öğlene kadar yatamaz mesela!

Sabah erkenden kalkmalıdır. İlk iş yatağını toplar, yüzünü yıkar, saçlarını tarar, annesi kahvaltı hazırlarken yardım eder, sofrayı geri toplar, bulaşıkları yıkar, evi temizler, abisinin çamaşırlarını o yıkar, ütü yapar, yemek yapar, pazara gider...

El işi, örgü falan öğrenir mesela... Eğer olur da yapamazsa dalgayla karışık annesi der kızına;  "Bak bu beceriksizlikle koca bulamayacaksın söylemedi deme! “

Kız kısmının ilmek ilmek işlenir aklına koca bulmak şart! Yoksa neden onca mahareti öğrendim ki?

Tabi ki el adamı" annesi bunu hiç yetiştirememiş" demesin diye! Allah muhafaza...

Aynı Anne, bir yere gidecek olsa sıkı sıkıya tembihler kız kısmına ; "dışarıda hareketlerine dikkat et baban görür kemiklerini kırar, abin ondan beter eder"

Yine bu anne tv programlarına da düşkündür. İşler biter bitmez açarlar televizyonu bakarlar gelinler mutfakta kendilerini ispatlamaya çalışıyor kaynanalarına, başka gelinler ise evlerinin yatak odalarına kadar açmışlar el hünerlerini sergiliyorlar, diğerleri de ağız burun büküp beğenmiyor!

Başlıyor bir sokak kavgası...

Sonra akşam mutlaka dizi izliyorlar; başroldeki adam melek kalpli bir kahraman!

Ama gel gör ki iki kadını birden seviyor!

Lakin kimse ayıplamıyor! Üzerine bir de acıyorlar adama! Yazık dağ gibi delikanlı...

Kadınlar da birbirlerini biliyor ve kabul ediyorlar! Her şey çok normal yani sıkıntı yok!!

Ama bir diğer dizi de kadın kocasını aldatıyor ve kocası kadını direk öldürüyor! Diğer kadınlar da yine kadını ayıplıyor. Bakıyorsun gene kahraman adam!

Gel gelelim bu erkekler hep kahraman!

Adamlar bence de kahraman!

Evet yanlış duymadınız!

Çünkü ben hiç bir baba görmedim ki oğlunun ideallerinin önüne geçmek için yoluna taş koysun, onları sustursun. Onların fikirlerini küçümsesin!

Hiç bir tv programı görmedim ki;iki erkek iğreti bir şekilde kavga etsin, hemcinsini küçük düşürsün!

Hiçbir erkek görmedim ki verilen bir emekle dalga geçsin, burun büksün!

Kısacası dostlar; Kadını değersiz yapan yine başka bir kadın!

Kadınlar önce kendini sonra da hemcinslerini değerli görmeye başladığı gün; kadına şiddet çok büyük ölçüde azalacak, eğitim seviyesi büyük bir oranda artacak. Bir Hayal edin! Haksız mıyım?

Erkek, kadın...

Kısacası bütün insanlık...

İnsan olmanın erdemine varabildiği gün...

kadın kadınlığını bilecek, adam adamlığını...

NE hakka gerek kalacak ne hukuka...

Ve bir gün...

Kadın kendine bunları yapadursun bir yiğit çıkageldi.

Bir Adam...

Adam gibi Adam...

Mustafa Kemal Atatürk !

Ve Türk Kadını'na seslendi;

"Ey kahraman Türk Kadını! Sen yerde sürünmeye değil, omuzlar üzerinde göklere yükselmeye layıksın."

Türkiye Cumhuriyeti'nin 5 Aralık 1934'te kadınlara tanıdığı seçme ve seçilme hakkına denk gelen Dünya Kadın Hakları Günü...

Ahh Atam!

Peki seçme ve seçilme hakkı nasıl tanınmıştır?

Milletimin kahraman yürekli kadınlarının, anayasa ve seçim kanunda yapılan yasa değişikliği ile ilk kez oy kullanmasının ve aday olabilmesinin önü açıldı.

Türkiye, Fransa ve İtalya'dan 11, Roma'dan 12, Bulgaristan'dan 13, Belçika'dan 14, İsviçre'den ise tam 36 yıl önce kadına seçme ve seçilme hakkı tanımıştır.

26 Ekim 1933 tarihinde kadınlara köy muhtar ve heyetlerine seçilme hakkı tanındı.

Aydın'ın Çine ilçesine bağlı Demirdere Köyü'nde (bugünkü Karpuzlu İlçesi oluyor!) yaklaşık 500 oy alarak seçimi kazanan ilk kadın muhtar Gül Esin olmuştur.

3 Nisan 1930 yılında Belediye kanunun kabul edilmesiyle kadınlar belediye seçimlerinde seçme ve aday olma hakkı tanındı.

Bu tarihte şehir meclislerinde girebilen kadınlar oldu.

Kadınlar ilk kez TBMM 5.Dönem seçimlerinde 8 Şubat 1935'te oy kullanabildi. 17 kadın milletvekili oldu. Kadın milletvekilleri mecliste yaklaşık yüzde 5'ini oluşturdu. Bu temsil oranıyla uygar dünyada ikinci sırada yer aldılar.

Kasım 1938'de Atatürk'ün vefatı üzerine yayınladığı bildiride Hindistan Kadınlar Birliği, O'nu "Kadın haklarının tarihi boyunca gelmiş en büyük savunucularından biri" ilan etti.

Ahh Atam!

Türk Kadını...

Şu an istediği partiye oy verebilen, istediği yerden aday olabilen, meydanlara çıkıp fikirlerini bağıra çağıra ifade edip, kendine hak gördüklerini savunabilen Türk Kadını ; SANA MİNNETTAR ...

Çok değerli köşe yazarımız Varol Zenginobuz abimin söylediği gibi ;

Her zaman her yerde en büyük kahramanlar "KADINLARIMIZ"dır...

Yeter ki kendi değerimizin farkına varalım...