Günlerin en müstesnasıdır bayramlar…

Ortak değerlerimizin en başta gelenidir. Daha çok bayramlarda hatırlarız birbirimizi.

Birlik ve beraberlik şahika'ya çıkar yani doruk, zirve yapar bu güzel ve mübarek günlerde..

Bir başka kenetleniriz bayramlarda…

Hasretler geçici olsa da son bulur,
içimize doğan sevgi güneşi bir başka ısıtır yüreğimizi.

Hüznümüzü, acımızı ve yalnızlığımızı, mutluluğumuzu paylaşarak çoğaltırız bayramlarda…

Bayram gelince aramızdaki mesafeler ortadan kalkar. Dargınlar, küskünler barışır kurumaya yüz tutan tebessümler yeniden yeşerir yüzlerimizde…

Gönüllerimize nur, hanelerimize huzur dolar bayramlarda.

Ramazan ve Kurban Bayramları İslâm dinin en önemli bayramlarıdır.

Kurban Bayramı’nda kesilen ‘Kurban’ın anlamı Allah'a yaklaşmak ve O'nun rızasına erme isteğinin de bir yolu olduğuna inanılır.

Kesilen kurbanların sayesinde, yoksulların tenceresinde de et pişer bu bayramlarda.Et kokusu yayılır yoksul ve yetim sofralarında!

Yüzler güler bolluk ve bereketin esintisi, ruhlardaki yangınları söndürür. Zenginler senede bir kez de olsa hatırlar ihtiyaç sahiplerini!

Allah için Kurban edilenler belli;
Deve, Sığır, Koyun, Keçi.

Ancak birde kurban edilmek diye bir şey var hani!

Örneğin, Türk sporunda yaşananlar gibi...

Teşbih'te hata olmaz demiş atalarımız!

Tıpkı Türk futbolunun katledilip, birilerinin çıkarları uğruna kurban edildiği gibi!

Peki, sporumuz niye, kime kurban?

Yüz ölçümü ve nüfusu bizden katbekat küçük olan ülkeler bile bugün sportif anlamda bizden çok ilerideler ve güçlüler.

Çünkü sporda temel ve alt yapılarını çoktan sağlam bir zemin üzerine oturtmuşlar.

Oysa ülkemizin sportif geçmişi yüz yıldan da öncesine dayanmakta...

Osmanlı’nın son döneminden günümüze ne yazık ki ülkemiz sportif anlamda bir türlü arzu edilen başarıya ulaşamamıştır. Hak ettiği yere gelememiştir.

Spora bakış açımızı ve tutumumuzu değiştirmediğimiz sürecede bu mümkünde olamayacaktır.

Çünkü dönemler içerisinde sporumuz bir takım kişi ve çıkarlar için hep kurban edile edilmiştir.

Sporda başarının sırrı açık, basit ve gayet nettir;

Disiplin, azim, eğitim, teknik ve planlama!

Bu Temel öğeler bizde nedense hep göz ardı edilmiştir.

Disiplin desen bizde hak getire!

Azim desen, bizde anlamı sadece ham bir düşünce!

Eğitim desen, ne beş artı, nede dört artı dört herbiri zaten ayrı bir hikaye!

Teknik ise, vela havle vela kuvvete!

Planlama desen, bize zaten plnn değil pilav lazım!

Herkese
iyi bayramlar...